İnsanlığın adalet, üretim ve fıtri tatminle yakaladığı huzur ve saadet, ancak yetişen sağlıklı nesillerle mümkün olmaktadır. Ve dünyanın neresinde olursa olsun, insanoğlunun en kıymetli parçasını aile ve en güzel süsünü ise çocuklar oluşturmaktadır.
Ailenin ve çocuğun var olduğu her yerde eğitime ihtiyaç vardır. Çocuğun eğitiminde ise en etkili kurum tabii ki en yakını olan ailesidir.
Peki sosyal, kültürel ve ekonomik şartların farklılaştığı, ahlaki değerlerin yozlaştığı ve modern kültürün bizleri kuşattığı bir ortamda sağlıklı nesiller yetiştirmemiz nasıl mümkün olacaktır.
Çocuk eğitimi üzerine yüzlerce kitap kaleme alınmış, çeşitli çözümler, alternatifler üretilme çabası güdülmüş olsa da, kaleme alınan eserlerin çoğununun Batı kaynaklı olması ve pratik çözümlerden yoksun oluşu Müslümanlar olarak yazılanlara karşı temkinli yaklaşmamızı da beraberinde getirmektedir.
Bu nedenle de her alanda olduğu gibi çocuk eğitimi konusunda da vahyi ölçüler içerisinde kendi fıkhımızı oluşturmamız kaçınılmaz bir gerçektir.
Ekin Yayınları tarafından yayına sunulan Şefik Sevim’in Çocuk Eğitimi ve Aile isimli kitabı Müslümanlar için bir nebzede olsa alternatif olma, ışık tutma çabası içerisinde kaleme alınmış bir eser olarak karşımıza çıktı.
Yazar kitabının ilk bölümünde Gazali, İbni Sina, Farabi vb. düşünürlerle birlikte Müslümanların kültür hayatında ortaya konulan çocuk eğitimi ile ilgili birçok görüşü bize özet aktarımlarla sunmaktadır.
Dengesi bozulmamış bir aile ortamını, gerçek bir cemaat hayatına benzeten yazar, aileyi bireyin bilinç düzeyini olgunlaştırdığı, duygusal yoğunlukların yaşandığı, ilişkilerin belirli bir değer kazandığı rahmani bir okul olarak değerlendirmektedir.
Çocuk eğitiminde ailenin, sosyal çevrenin, iletişimin, ödül ve cezanın, oyunun, cinsel yaşamın, ev ortamının çocuk üzerindeki etkilerini inceleyen yazar ahlaki çözülmeye neden olan yalan, hırsızlık, bencillik, inatçılık, kıskançlık vb. davranışların nedenleri ve çözümleri üzerinde kısaca durmakta ve aile içinde davranış bozukluklarına yol açan bazı nedenleri şöyle sıralamaktadır.
• Çocuğa aşırı sevgi
• Aşırı serbestlik
• Aşırı yasak
• Ebeveynlerin çocuktan çok fazla beklenti içinde olması
• Çocuklar arasında ayırım yapmak
• İletişimde ölçüsüzlük…vs.
Yazar kitabının beşinci bölümünde ise anne-babaların çocuklarına karşı ve çocuklarında ebeveynlerine karşı görev ve sorumluluklarını Ku’rani bir pencereden bakarak ayetler ışığında okuyucuya sunmaya çalışmaktadır.
Kitabın altıncı ve son bölümünde, çocukların dini duyguları ve düşüncelerini geliştirmede faydalı olabilecek bazı metotları vurgulayan yazar Kur’an’da, Peygamberin yaşamında ve İslam Hukuku’nda çocuğun konumunu irdelemekte ve Kur’an perspektifinden bakarak bir babanın oğluna olan “Ey oğlum namazını kıl, iyiliği emret, büyüklenme, sesini kıs, sabırlı ol” tarzında tavsiyelerle okuyucuya yol göstermektedir.
