Sensizlik Gitsin Sen Gel!

Nice kafiyelere takıldı yüreğim,
Bir umudun sallantısına kapıldı içim.
Onca zamandır yokluğunu kabullenemedi,
Düşündükçe incindi ve kırıldı sevda niyetim.
Geçmiş gözlerimin önüne bir perde çekti,
Hayat anıları savururken yüzüme,
Yüreğim titredi üşürken sensizlikte…
Yaralı gönlüm unutmak isterken adını,
Sana kavuşmak için attım her adımı…
“Özür beyanım, af dilekçem, son arzum budur…
Ah! Sevdan ki ömrüme aşk’ı hümayundur.
Hayattan azat, deryadan namzet gözlerin, özüm, ruhumdur,
Adın ile pişmanlığım ufkumu hüzünle doldurur…
Vuslat iniltisiyle bekleyen bu yüreğime affınla gel!
Sensizlik gitsin sevdiğim, sen gel!”