Konuşmak güzeldir elbette. Dertleşmek gibisi var mı şu hayatta? İçini dök rahatlarsın denmez mi, dertlerinden dokunsan ağlayacak hale gelen insana? Dokunsalar ağlayacağımız dertlerimizi sahibimize, Allah-u Zülcelâl Hazretleri’ne arz etmenin vesilesidir dua. Dertlerimize bir felah dilekçesi, huzur bulmanın reçetesidir dua…
Sadece hüzünlerimizi değil; sevinçlerimizi, taleplerimizi, kaygılarımızı ve heyecanlarımızı da doyasıya anlatabilmektir Rabbimize. Dua bir sırdır kıymetini bilene…
Dua etmeliyiz Rabbimize… Haykırmalıyız hüzünlerimizi de sevinçlerimizi de… Anlamıyor bizi kimse diye çekilmemeliyiz bir köşeye.
Bizi yaratan, dert yanmak ve dertlerimize derman olmak için kâfi gelmez mi bize? Önemli olan dua edebilmektir.
Önemli olan eyvah demeden Allah diyebilmektir.
