Gittiği yere kadar değil, gücünün yettiği yere kadar sevmeli insan…
Seni ”canımın içi” diye sevecek birini kaybettin.
Şimdi hiçbir can nefes olmayacak sana.
Daha çok sevileceğini umarak gittiğin yerde sıkışırsa kalbin,
elini kalbine koy; çünkü o acı benim.
O sıkışmayla sana, bizi bitirme çabalarını ve hiçe sayışlarını hatırlatmaya geleceğim.
Biliyor musun sevgilim?
Seni sevdim.
Bir insan hayatında ne kadar çok ve ne kadar güzel sevebilirse,
o kadar sevdim.
Bu da benim yenik zaferim…
Sen benim ilk çaresizliğim, sen benim ilk yenilgimsin.
