ÇANAKKALE’DE ÜÇ MUHAMMED

Unutmak, güçsüzlerin çıkış kapısıdır. Benim değil!
Onun bende bıraktığı hatıralar beni hiçbir zaman hüzne itmedi. Zaten unutmak isteseydim de bunu yapabilir miydim gerçekten bilmiyorum. Ama onu her seferinde hatırlamak çok güzeldi.                        
Kaldı ki hüzün de ayrılık da aşka dâhildir.
Aşk denilen duyguyu sadece mutluluk olarak gören insanlar, aynı zamanda bu duyguya sahip olduklarını iddia eden en büyük riyakârlardır.
Aşk kapına geldiğinde avuçlarına mutluluğu koyarken ceplerini de mutsuzluk ve hüzünle doldurur.
Ve en çok ilk gidenin terk edişi koyar insana. Sonrakiler ilk terk edenin açık bıAmaçsız, başıboş ve asi ruhumla beyhude bir ömür tüketirken, bir grup kafadarla Çanakkale gezisine gitmiştik.
Savaşların geçtiği yerlerde dinlediğim, dedelerimin kahramanlık dolu sarsıcı hikâyeleri ve kardeşlik bağı hayatıma anlamlı sayfalar açmıştı. Bütün dünyamı kuşatan bu esrarlı duygu, varoluş nedenimi yeni baştan sorgulamama da sebep olmuştu.
 Dizginlerini kırmış bir küheylan gibi şahlanan gözü pek Osmanlı torunları; aşklarını, hayallerini ve memleket hasretlerini bir tarafa koyarak yollara düşmüştü. Bu cesur yiğitlerin bizleri yaşatmak için ölümü tercih etmeleri beynimde fırtınalar koparmıştı. Özellikle de yedi düvele meydan okuyan ölümsüz destanları iksirli bir ilaç gibi damarlarıma yayılarak bütün duygularımı yaratılış ayarlarına geri çevirmişti.
Allah ve Peygamber aşkının yürükleri ateşleyerek, vatan derdine düşen iki yüz elli bin şehidin içinde; bilhassa da ‘Üç Muhammed’in yürek paralayan hikâyesi beni derin bir uykudan uyandırmıştı.
 
Eminim ki bu kitapta sizin de içinizde yeni “ben”ler doğacak, hayatın anlamı belki de ilk kez yürek kıvrımlarınızda bitmeyen bir heyecana dönüşecektir.raktığı o kapıdan çıkarlar…