Vicdan Azabı

“Dur” dedi. Ne olur beni bırakma, köyüme dönecek yüzüm yok. Öylesine kin kaplamıştı ki beni, onun ağlaması beni çileden çıkarıyordu aksine. O yalvardıkça ben vuruyor vuruyordum… “Allah”ından buluver” diye inledikçe ağzımdan çıkan küfürleri kulağım duymuyordu. Bana bağıramazdı hiç kimse… Bir kadın, yabancı kadın, metreslerim belki… Ama kendi karım asla bağıramazdı bana.