“Ölümünden iki yıl önce babam kendi yazıları, el yazmaları ve defterleriyle dolu küçük bir bavul verdi bana.”
Orhan Pamuk 2006 yılı Aralık ayında, Nobel Edebiyat Ödülü’nü alırken “Babamın Bavulu” adlı bir konuşma yaptı. Pamuk’un otuz iki yıllık yazarlık çabasının ruhunu içtenlikle yansıtan bu duygulu konuşma, bütün dünyada derin yankılar uyandırdı. Yazmak ve yaşamak konusunda temel bir metin niteliğindeki “Babamın Bavulu”nu Pamuk’un aynı konuları ve dertleri başka açılardan ele aldığı başka iki ödül kabul konuşmasıyla birlikte yayımlıyoruz. Pamuk’un Amerika’da çıkan World Literature (Dünya Edebiyatı) dergisince verilen Puterbaugh Ödülü’nü alırken 2006 Nisan’ında yaptığı konuşma “İma Edilen Yazar”, yazarlığın psikolojisi ve yazar olma ihtiyacı ve serüveniyle ilgili. Pamuk’un Alman Kitapçılar Birliği’nce verilen Barış Ödülü’nü 2005 Ekim’inde alırken yaptığı “Kars’ta ve Frankfurt’ta” adlı konuşması ise, roman yazarının kendisini başkalarının yerine koyma gücünü ve bu çok insani yeteneğin siyasi sonuçlarını araştırıyor. Yazarının bir bütün olarak gördüğü bu üç konuşmadan oluşan Babamın Bavulu’nun artık bütün dünyada çok iyi tanınan ve çok okunan bu büyük yazarımızın küçük bir başyapıtı olduğunu düşünüyoruz…
Yazarlık nedir, niye yazar olunur, hayat ve yazmak, yazarlık sabrı ve roman sanatının sırları üzerine mücevher değerinde kişisel bir kitap.
