Allah, insanı önce kendi varlığından haberdar etmiş, insan da varlığını benimsediği bu yüce kudret karşısında duyduğu saygı ve ümit hisleri sebebiyle kendisinden daha üstün olanla irtibat ihtiyacını duymuştur.
Dua böyle bir irtibat neticesinde insanın bir taraftan kendi ihtiyaç ve eksiklerinin telafisini, diğer taraftan daha mükemmele ulaşmasını hedefleyen bir diyalog vasıtasıdır. Bir başka söyleyişle dua sınırlı, sonlu ve âciz olan varlığın sınırsız ve sonsuz kudret sahibi ile kurduğu bir köprüdür.
Dua, bizimle Allah arasında, aracıya ihtiyaç duymaksızın kurulan bir bağdır.
Dua, acizliğimizi itiraf ederek Allah’ı yardımına çağırmaktır.
Dua, “Kullarım, beni senden sorarlarsa, bilsinler ki gerçekten ben onlara çok yakınım. Bana dua edince, dua edenin duasına cevap veririm.” ayetiyle yapılan davete icabet etmektir.
Dua, bizim hayatımız ve biz dualarımız kadar varız.
